Ne Jemi Katolik Përgjithmon

Disa lutje drejtuar Shna Ndout.

Oh, i mrekuellushmi Shenjti Shna Ndue,
Qielli e toka ty të nderojnë.
Nën këmbe tua jemi ra,
po te lutemi gjithvë nihmem me ba! Ashtu kjoftë.
----------------------------------------------------------

Lutje Shna Ndout të Padovës (Shen Antonit)

O Shenjt i bardhë, ti që je i mëshirshëm e dorëdhëne me gjithkënd,dëgjo lutjen tonë e na e plotëso dëshirën e zemrave tona.Bën,o Hyj, që e kremtja e kushtuar shna Ndout,Dëshmitarit tënd e Dijetarit, të gëzojë Kishën tënde, kështu që kjo, e forcuar prej hirit tënd shpirtëror,të meritojë e të kapet në gëzime të pambaruara.

Nëpër Krishtin Zotin tonë. Amen.
-------------------------------------------------------

O i lumi e i mrekullueshmi shenjti shna Nue, ndër këmbë të tua po biejmë, e me gjithë fuqi të zemrës sonë po të lutemi të na nxjerrësh prej Zotit hir dhe forcë që të jetojmë sipas shembullit tanë, në përvujtëri shenjte, gjë që i pëlqen Zotit dhe është
dobishme për shpirt. O shenjti shna Nue ti që je i mëshirshëm e dorëdhënës me gjithkënd, dëgjo lutjen tonë e na plotëso dëshirën e zemrave tona.

O Shenjti ynë i dashur, ruaj familjet tona kudo qofshin nga të gjitha rreziqet që iu kanosën atyre. Ti simbol i pastrisë shpirtërore, ruaj të rinjtë tanë nga veset negative që mos të largohen nga rruga e Zotit. Na ndihmo të jetojmë sipas Urdhërimeve të Zotit e kështu një ditë të bashkohemi me Ty në qiell. Amen.
--------------------------------------------------------

Lutje Shna Ndout

O Zot, Atë i mirë dhe i mëshirshëm, që ke zgjedhur shna Ndoun porsi mësues të ungjillit e lajmëtar të paqes ndërmjet popujve, dëgjoje lutjen që po të drejtojmë. Bekoi familjet tona, ndihmoi me mbajt të gjallë fenë, ruaje bashkimin e dashurin, paqen dhe qetësin familjare. Bekoi fëmijët tanë e drejtoje rininë në rrugën e Zotit. Ndihmoi të gjithë ata që janë të prekur prej sëmundjëve, vuajtjëve e varfëris. Na mbro ndër të gjitha vështirësit e jetës së përditshme me dashurin tënde. Jepi vendit tonë një paqe të vërtet dhe bagati popullit tënd, që aq shumë shpreson në ty. O Shna Ndue, qofsh ti ndërmjetësi ynë pranë Zotit të gjithpushtëtshëm. Amen.
-------------------------------------------------------

O shen Ndou i lavderuar, ti qe ke gjetur hir prej Zotit te ringjallesh te vdekurit, më ndihmo në lutje qe të ngritna shpirtnisht nga plogishta ne jeten e me plot zjarr dashurie dhe shejterie.

O i urti shen Anton mesues i madhe i vertete i Kishes shejte dhe botes, më afro pranë Krishtit dhe t’më shendritet shpirti im me driten e te vertetave qiellore.

O shenjti pajtori im, perhere i gatshem dhe i fuqishem nga Zoti per t'iu ndihmuar nderuesve te tu ne fatkeqesite e tyre, më ndihmo para Zotit qe t’më ndihmoj shpirtit tim ne nevojat e tanishme, neper Krishtin Zotin tonë. AMEN.
----------------------------------------------------------

Të lutemi së bashku me shna Ndoun;
O i fuqishmi shen Anton, ti qe nga rinia je mesuar ta mundesh armikun e ferrit, më rri afer me hirin dhe shenjtërinë tënde, t'më ruaje dhe mbroje Hyji shpirtin tim prej sulmeve te ferrit dhe tundimeve te tmerrshme!

O i pasterti shen Anton zamboku i pafajsise qe s'ke shokun, shtoje kujdesin ndaj meje ne lutje para Atit tonë qiellor dhe mos t'lejohet asnjehere qe shpirti im te damkoset me gerbule ndyese te papastertise, neper Krishtin Zotin tonë. AMEN.
----------------------------------------------------------

Të lutemi së bashku me shë Ndoun;

O mjeku qiellor në Krishtin, shume i dashuri shen Ndou, me ndermjetesinë tende - Krishti shum te semurve ua kthehej shendetin, më ndihmo në lutje para Zotit qe Ai ta sheroje shpirtin tim nga plaget e mekatit dhe ta pastroj prirjen e tij qe qon kah e keqja.

O shen Antoni – pajtori ynë, lutu qe sikurse u shpetove në dallken e detit, ashtu Zoti të na tudheheqe shpirtin tonë ne detin e dallgezuar te jetes dhe ta qoj deri te limani i shelbimit te amshuarn meper Krishtin Zotin tonë. AMEN.
----------------------------------------------------------.

Të lutemi së bashku me shë Ndoun;

O i dashuri, te rinj e pleqe vijne te ti rreth a’Lterit, Ungjillit dhe Sakramentit të Krishtit, degjojav lutjet dhe ndihmoju para Zotit. Edhe une po te drejtohem ty; le te mos mungoje lutja dhe dashuria jote, neper krishtin Zotin tone, AMEN!
-----------------------------------------------------------

Disa mendime nga Shen Ndou i Padoves mbi lutjen:

Lutja eshte falenderim. Kjo do te thote: Ne shohim qe cdo e mire vjen prej Zotit, dhe per kete atij ia kushtojme veprat tona. Atehere krejt jeta jone behet lutje.
Zoti u deftohet atyre qe jetojne ne paqe dhe ne pervujtni te zemres.
Uji i turbullt dhe levizes nuk e pasqyron fytyren e atij qe rri buze lumit. Nese deshiron qe fytyra e Krishtit te jete e dukshme ne fytyren tende, dhe keshtu te jesh i krishtere i vertete, atehere perqendrohu ne heshtje dhe mbylli dyert e shpirtit tend para zhurmes se gjerave nga jashte.
Nese Zoti deshiron t'i flase dikujt dhe ta permbushe me dashuri te vet, atehere e terheq ate nga zelli per pune tokesore ne vetmi. Ai ia afron veshin atij qe hesht dhe keshtu ia tregon fshehtesite e veta. Amen.
------------------------------------------------------------

Shenjtërit

Shenjtëria e gjymtyrëve të Kishës së shenjtë nuk është vetëm një kërkesë morale por para së gjithash është vetë hir ngadhënjyes historik, eskatologjik, që duhet të lavdërohet. Shenjtërit janë lavdia e Zotit e shprehur në histori duke u bërë shembull konkret i krishterimit. "Jini pra të përkryer siç është i përkryer edhe Ati juaj që është në qiell!" (Mt 5, 48).

Secili person qe e njeh dhe e nderon shenjtin shna Ndue, apo shenjtrit tjer, duhet të jetë i vetdieshem se ai nga vetvetja asgjë nuk ka bëjn dhe çdo gjëqe ka ndodhë dhe çdo mrekulli, është hir i Zotit. Zoti ka bërë mrekulli.

Secili duhet ta kujtoj se shelbuesi i vetem i njerzimit është Jezus Krishti. Nuk vjen shelbimi nga shenjtërit, as nuk adhurohen shenjtërit. Të gjithë shenjtërit janë krijesa të Zotit sikurse jemi edhe ne, por me hir të veqantë dhe dashuri per Zotin dhe njeriun. Vetem Hyji; Ati, Biri dhe Shpirti i Shenjt Adhurohet, ndersa shenjtërit nderohen dhe kujtohen, kujtohet vepra e tyre në Zotin.

Shenjti Shna Ndue, lutu per ne. AMEN.
----------------------------------------------------------------

Shna Ndou mbledh 1 miljon katolikë e myslimanë në lutje

Gjatë të 13-të të martevë e pelegrinazhit dhe në Kishën e Shna Ndout në Laç do gjesh njerëz nga e gjithë Shqipëria e madje edhe qindra emigrant. Por edhe diteve tjera gjate vitit. Banorët e qytetit thonë se numri i pelegrinëve në kishën e Shna Ndout vjen gjithnjë e në rritje, për të arritur në shifrën 1 milionë pikërisht më 13 qershor.

RITET

Shkrimet jetëshkruese thonë se Shna Ndou ka qenë një predikues i madh Uratësh. Si fillim, një vend pushues në formën e shpinës, ku mendohet të ketë pushuar shenjti. Diku më lart, vënë këmbën në një shkëmb të bardhë të vogël, ku duket forma e një gjurme, më tutje vrima në formën e syrit dhe një gjurmë kali.Mendohet se janë të gjitha veprime që ka kryer shenjti, emrin e të cilin mban ky vend.
Kryejnë ritet dhe vendosin qirinj. Disa syresh marrin me vete në shtëpi edhe guralecë nga vendi i shenjtë, e disa të tjerë vendosin rrobat e trupit në shkëmbin apo kacubet e shumta të kodrës. Shkrimet jetëshkruese thonë se Shna Ndou ka qenë një predikues i madh Uratësh.

Me të ngjitur 300 shkallët e kodrës, fryma ndalet tek mesha në Kishë e më tej në vizitën “magjike” tek Shpella e Shna Vlashit.
Më 13 qershor, mijëra njerëz flenë atje. Aty ku falen myslimanë e katolikë, pa dallim feje. Kësisoj fenomeni i Shna Ndout, deri-diku, mund të kuptohet, por kurrë nuk mund të shpjegohet. Nderimi i tij është fenomen fetaro-popullor. Miliona njerëz janë "miqësuar" aq sa nuk mund të jetojnë pa të. “Gjejmë paqe dhe një vend ku besimi merr kuptimin e plotë”, thonë besimtarët për kameran e A1Report duke e mbyllur me urimin e përminutshëm “Të ndihmoftë Shna Ndou”. Amen.

Njeriu eshte i paarsyshem, i pallogjikshem, egocentrik
S'KA RENDESI, DUAJE!

Nese ben mire, do te thone e ben per qellime egoistike
S'KA RENDESI, BEJ MIRE!

Nese zbaton qellimet e tua, do te gjesh miq te rrejshem dhe armiq te vertete
S'KA RENDESI, ZBATO

Te miren qe e ben, neser do te harrohet
S'KA RENDESI, BEJ MIRE

Nderi dhe ciltersia do te bejne te lendueshem,
S'KA RENDESI. JI I CILTER DHE I NDERSHEM!

Ate qe ke ndertuar vite me radhe, mund te rrenohet fill
S'KA RENDESI. NDERTO!

Nese i ndihmon njerzit, do te hidherohen
S'KA RENDESI, NDIHMOHU!

Jepja botes pjesen me te mire te vetvetes, do te shqelmojne
S'KA RENDESI, JEPE PJESEN ME TE MIRE TE VETVETES.

Ja, unë qëndroj te dera dhe trokas. Nëse dikush dëgjon zërin tim dhe e hap derën, unë do të hyj, të ha darkë me të dhe ai me mua.

(Rev 3:20)

"Gjoni 8:21" Jezusi, pra, u tha atyre përsëri: “Unë po shkoj dhe ju do të më kërkoni, dhe do të vdisni në mëkatin tuaj. Atje ku shkoj unë, ju nuk mund të vini“.

Gjej kohë...

Gjej kohë të mendosh
Gjej kohë të lutesh
Gjej kohë të qeshesh
Është burimi i fuqisë
Është fuqia më e madhe mbi tokë
Është muzika e shpirtit.

Gjej kohë për të luajtur
Gjej kohë të duash dhe të duhesh
Gjej kohë të japësh
Është sekreti i rinisë së përjetshme
Është privilegj i dhënë prej Zotit
Dita është shumë e shkurtër për të qenë egoistë.

Gjej kohë të lexosh
Gjej kohë të jesh mik
Gjej kohë të punosh
Është burim mençurie
Është rruga e lumturisë
Është çmimi i suksesit.

Gjej kohë të bësh mirësi
Ështe çelësi i parajsës.

Zbulohen në Jordani shkrime mbi 2000 vjeçare për Jezusin

 Disa fletët metalike, të lidhura sëbashku me unaza hekuri janë gjetur në Jordani nga një beduin jordanez.
 Në këto fletë metalike ka tregime për Krishtin dhe dishepujt e tij.
Letra prej plumbi është analizuar dhe nga fjalët dhe simbolet e përkthyera, ekspertët thonë se tabletat datojnë që në kohën e shërbimit të Jezusit.
Ajo çka ato zbulojnë mund të jetë iluminuese jo vetëm për të krishterët por edhe për hebrenjtë dhe myslimanët.
Në shkrimet në fjalë tregohet se Krishti nuk po fillonte fenë e tij, por rivendoste një traditë mijëra vjeçare që nga koha e mbretit David.

Himni i jetës

Jeta është një shans, kape.
Jeta është bukuri, adhuroje.
Jeta është bekim, shijoje.
Jeta është ëndërr, bëje realitet.

Jeta është sfidë, përballoje.
Jeta është detyrë, kryeje.
Jeta është lojë, luaje.
Jeta është e çmuar, kujdesu për të.

Jeta është pasuri, vlerësoje.
Jeta është dashuri, jetoje.
Jeta është mister, zbuloje
Jeta është premtim, mbaje.

Jeta është trishtim, kaloje.
Jeta është himn, këndoje.
Jeta është luftë, pranoje.
Jeta është aventurë, rrezikoje.

Jeta është jetë, mbroje.

Në këto vitet e kaluara, isha me të ditë të tëra, duke e shikuar, duke e admiruar, duke folur dhe duke u lutur së bashku. E kam shoqëruar në vizitën në vendlindjen e saj dhe në Ipeshkvinë tonë (1970, 1978, 1980, 1982, 1986), pastaj në themelimin e shtëpisë së “Misionareve të Dashurisë” në Zagreb (1979), Shkup (1980). Kam qenë më shumë se një herë me të në Romë, por mbi të gjitha unë kam kaluar ditë të mrekullueshme, për mua të paharrueshme, njëherë në Norvegji (Osllo 8-13 dhjetor 1979), bashkë me të vëllain e saj, Lazrin, me të mbesën Age Bojaxhiu, me ipeshkvin tonë shqiptar, Imzot Nikë Prela e të tjerë.

Në të gjitha këto takime unë kisha biseda të këndshme dhe të dobishme miqësore më Nënë Terezen, disa prej të cilave do t’ua sugjeroja këtu lexueseve, që të mund ta kuptojnë më mirë, ta ndjekin atë në ecjen e saj shpirtërore, të përpiqen ta imitojnë atë, të paktën deri diku, në jetën tonë të përditshme, nga që vetëm në këtë mënyrë ajo do të mund të jetë cytëse vendimtare për besimin tonë, për dashurinë tonë ndaj Zotit dhe ndaj afërmit tonë.

Nëna Tereze, Ti je e pranishme në pjesë të ndryshme të botës. Si ndiheni kur udhëtoni nëpër botë, duke parë dhe duke jetuar me vuajtjen njerëzore? A mund të na thuash diçka rreth punës suaj në mesin e të varfërve?


Nëna Tereze: “Po, kam përjetuar përvoja të ndryshme. Më kujtohet kur i tubova njerëzit që po vdisnin nga rrugët, pastaj puna me fëmijët e braktisur, me të gërbulur. Deri më tani ne jemi përkujdesur për 36 mijë njerëz para vdekjes, 16 mijë prej të cilëve kanë vdekur, por të paktën kanë vdekur në paqe. Njerëz nga mbarë bota vuajnë të shumtën nga vetmia, harresa, uria, sëmundjet…”.

Sa shtëpi rregulltare i keni nëpër tërë botën?

Nëna Tereze: Kemi 112 shtëpi të “Misionareve të Dashurisë” nëpër tërë botën… Ia kemi përkushtuar jetën Zotit dhe të varfërve. Në këto 27 vjet, kurrë nuk e kam refuzuar kë. Kemi mbi 46.000 të gërbulur, shumë shtëpi për ata që vdesin, shumë shkolla, spitale. Provania hyjnore na ndihmon vazhdimisht”.

Kush janë ata që i gjejnë njerëzit rrugëve dhe që i sjellin tek ju?

Nëna Tereze: “Ne i kërkojmë kudo ngapak. Në disa raste, njerëzit të të njëjtit rajon na i sjellin, apo edhe policia, nga që tashmë të gjithë e dinë kush jemi, se ne punojmë për këta njerëz dhe se ne i presim me gjithë zemër. Nga dashuria, ne i quajmë këta njerëz tanët, madje edhe të tjerët i quajnë: njerëzit e Nënës Tereze”.



Numri i motrave, që punojnë me aq shumë njerëz duhet të jetë i madh? Sa motra i janë përkushtuar kësaj pune?

Nëna Tereze: “Tani kemi 1.450 “Motra Misionare të Dashurisë”, të cilat punojnë me më të varfërit e të varfërve. Ne nuk bëjmë dallim sa i përket racës, kombit, kastës, fesë, etj.

Ne shikojmë vetëm një gjë: se këta njerëz nuk kanë asgjë, se janë të sëmurë, të uritur, të etur; nga që Jezusi ka thënë: “Gjithmonë kam qenë i uritur, i sëmurë, i pashtëpi… dhe ju më ndihmuat”.



A keni edhe ndonjë thirrje nga Jugosllavia?

Nëna Tereze: “Deri më tani kemi vetëm 5 motra dhe 2 vajza që po përgatitën për jetën rregulltare. Shpresoj se do të ketë edhe thirrje të reja, sepse në Kongregatën tonë ne kemi motra nga 35 vende të ndryshme…”.



Sipas mendimit Tuaj, cila është sëmundja më e rëndë e botës?

Nëna Tereze: “Sëmundja më e rëndë nuk është as gërbula, as kanceri, por vetmia, të jesh i injoruar dhe i harruar nga të gjithë. Ata njerëz, që nuk kanë dashuri, gëzim, kontakt njerëzor, vuajnë shumë. Mirëpo, numri i këtyre njerëzve është gjithnjë në rritje”.



Dëshira për t’iu pasur prapë në mesin tonë në Shkup përmes motrave tuaja po ndihet nga shumë njerëz. Çfarë mund të thoni për këtë?

Nëna Tereze: “Kjo ka qenë dëshira ime e kahmotshme, për t’u kthyer tek populli im shqiptar, në qytetin tim të lindjes, në Ipeshkvinë tonë Shkup-Prizren, në mesin e popullit tim dhe motrave të mia. Po të ketë thirrje unë vullnetarisht do t’ua jepja motrat e mia”.



Kam dëgjuar se të gjithë Ju çmojnë shumë në Indi dhe kudo në botë. A është e vërtetë se Ju, si dhe motrat Tuaja, udhëtoni falas në Indi?

Nëna Tereze: “Në fillim të jetës sime “të re”, më duhej të udhëtoja shumë dhe kjo kushtonte tepër, prandaj kam shprehur dëshirën të jem e dobishme gjatë udhëtimit, të bëj ndonjë shërbim, për shembull si nikoqire në aeroplan, por ata refuzuan propozimin tim. Vendi ynë më ka dhënë mua dhe motrave të mia leje për të udhëtuar falas nëpër Indi. Unë jam i vetmi person në Indi që ka këtë leje, të them këtë privilegj”.



Është thënë dhe është shkruar se ju jeni kandidate për Çmimin Nobel për Paqe. Si do ta pranonit këtë mirënjohje?

Nëna Tereze: “Kjo do të ishte një gëzim i madh për mua, sepse ne kemi planifikuar të ndërtojmë 200 shtëpi për të varfëritë, për familjet e tyre. Nëse e marr, kjo do të ishte shumë mirë, por nëse jo prapë do të ishte njësoj”.



Si e ndieni veten në mesin e popullit tuaj, këtu në qytetin tuaj të lindjes, Shkup, pas kaq vitesh?
Nëna Tereze: “Jam shumë e lumtur që jam këtu për herë të dytë që nga largimi im për në misione. Kthimi im i parë ka qenë në vitin 1970. E kam shumë vështirë të kujtoj aq shumë njerëz. Punoj me mijëra njerëz, prandaj edhe nuk i mbaj dot në mend të gjithë. Ende më kujtohet qyteti im i lindjes, Shkupi, ndonëse ka ndryshuar shumë, famullia e Zemrës së Shenjtë, veprimtaria jonë në famulli. Më kujtohen sidomos aq shumë priftërinj të mirë, të cilët më kanë dhënë një edukim të mirë.

Mendoj në veçanti për familjen time, për babain tim të ndjerë, Kolën, dhe nënën time, Drane, që tani jeton me motrën time Age, në Tiranë, si dhe për vëllain tim, Lazrin, i cili jeton në Palermo.

Jam takuar shpesh me vëllain tim, ose në Romë, ose në Palermo, nga që atje, që nga vitit 1974, kemi një shtëpi për të moshuarit dhe të varfëritë”.

Nuk e kam parë nënën dhe motrën time që nga vitit 1928, që nga nisja ime për në misione në Zagreb…”.



Këtu fytyra e saj u bë hijerëndë, madje edhe paksa e pikëlluar, nga që, siç më tha, ajo ishte përpjekur sa e sa herë përmes autoriteteve politike të merrte leje për të hyrë në Shqipëri dhe për ta marrë nënën dhe motrën, por kot. Autoritetet shqiptare nuk i dhanë kurrë leje për ta takuar të ëmën dhe motrën… Pas një pauze të shkurtër, ajo vazhdoi:

“Deri më tani, kemi arritur të kemi çdo gjë me dashuri dhe lutje, por jo edhe këtë. Ende ka kufij dhe pengesa, të cilat madje as dashuria nuk i arrin t’i tejkalojë. Vetëm Zoti e di arsyen pse nëna dhe motra ime duhet të vuajnë kështu. Pa dyshim, lutjet dhe sakrifica e tyre më ndihmojnë shumë në misionin tim. Çdo gjë për lavdin e madh të Zotit!”.



Kur mendoni se mund të ktheheni në Shkup?

Nëna Tereze: “Vetëm Zoti e di, mbase me rastin e bekimit të katedrales së re, po të jem e ftuar, apo me rastin e hapjes së shtëpisë sonë…”.



Ju jeni murgeshë misionare. Ju keni shkuar në misione për të punuar për shpëtimin e shpirtrave. Tani Ju keni një lloj tjetër pune, një tjetër mision. Si e plotësoni thirrjen tuaj rregulltare?
Nëna Tereze: “Po, më pëlqen pyetja juaj. Ne jetojmë e punojmë për Zotin, përmes kushtimit tonë, kushteve tona rregulltare. Zoti është dashuri për të gjithë, Ati i të gjithëve, madje edhe vetë në bëjmë çmos për të qenë dëshmitare të kësaj dashurie për të gjithë, sidomos për njerëzit që vuajnë. Puna e tyre misionare është ajo e afrimit të njerëzve pranë Zotit, dashurisë, për të cilën ne bartim dëshminë në të gjitha veprimet tona. Thirrja jonë është shenjtëria, do të thotë të jemi dëshmitare të Zotit tek populli, tek të gjithë.



(Intervistoi Don Lush GJERGJI, Shkup, 28.03.1978)

Përse e bëri këtë dhe si ndodhi kjo?

Për t’ia treguar dhe dhuruar çdo njeriut paqen, pajtimin, dashurinë dhe pavdekësinë.

“E paqe njerëzve vullnetmirë mbi tokë”, këndonin engjujt para barinjve.

Kush janë njerëzit vullnetmirë?

Të gjithë ata që për çdo ditë mendojnë, flasin dhe veprojnë mirë, e megjithatë nuk janë mirë, sepse i mundon dhe i brengos urrejtja, lufta, padrejtësia, robëria e së keqes, tash edhe terrorizmi, pasiguria, kërcënimi, rrezikimi, dhe çka është edhe më zi, nuk dinë si të dalin nga ky “hark i mbyllur” i së keqes, nga kjo gjendje e mjerueshme. E tërë historia e njerëzimit ka pasur njerëz të tillë, vërtet të mirë, të ndershëm, flijues, dhurues, mirëpo gjendja shpesh nuk është ndërruar dhe përmirësuar, bile ndonjë herë na duket se është keqësuar.

Pajtimi, çka është dhe si mund të arrihet?

Pajtimi është paqja e brendshme e çdo njeriut, së pari me Zotin, pastaj me vetveten, dhe së fundi me të tjerët, me të gjithë. Pajtimi i trefishtë nuk arrihet me fuqitë tona njerëzore, me vullnet apo vendime të mira, me të tjerët, pa qenë të pajtuar me Zotin dhe me vetveten, brendinë dhe ndërgjegjen tonë. Ky lloj pajtimi është dhurata e Zotit nëpërmjet Jezu Krishtit. Shumë njerëz edhe sot mundohet dhe veprojnë vetëm për pajtimet ndërnjerëzore, ndërfamiljare, ndëretnike, ndërshtetërore, ndërkombëtare, duke e lënë anash pajtimin e brendshëm dhe të mirëfilltë me Zotin dhe me vetveten, kuptohet, pa ndonjë sukses afatgjatë dhe pajtim të vërtetë.

Kush është burimi dhe siguria e paqes këtu dhe në amshim?

Vetëm Zoti, ndërhyrja e tij në historinë e njerëzimit dhe të çdo njeriut. Ai, edhe pse është Krijuesi ynë, si para Virgjërës Mari, kërkon pëlqim tonë, nderon lirinë, pret zgjimin e përgjegjësisë, nuk ndërhyn pa ne. Ai është misteri i Lirisë, Ofertës, Përgjegjësisë, Dashurisë, Amshimit

Ta shqyrtojmë pak ngjarjen e lajmërimit të Virgjërës Mari. Ajo, pas bisedimit, diskutimit, pyetjeve dhe dyshimeve me engjëllin Gabriel, erdhi te përgjigja e jetës, zemrës, fesë, dashurisë: “Unë jam shërbëtorja e Zotit: Më ndodhtë siç the ti!” (Lk 1, 38).

Kështu Zoti ofron dhe vepron me çdo njeri, mundëson, propozon, pret përgjigjen tonë. Ajo nuk është më fryt mendjeje, arsyeje, kuptimi, por vepër feje dhe dashurie. Për Virgjërën Mari mund të themi kështu: Ajo gjithçka pranoi, edhe se nuk kuptoi, sepse besoi dhe dashuroi.

Kjo është jeta e krishterë, bashkëpunimi me Zotin dhe me të afërmin, me bashkësinë e krishterë, që siguron paqe dhe pajtim të plotë dhe afatgjatë. Kjo paqe dhe ky pajtim janë fryt i dashurisë së Zotit, i cili për krijesën e vet më të çmuar, njeriun, bëhet poashtu Njeri, që atë disa ta bënte “hyjni” duke ia kthyer dinjitetin dhe lirinë burimore, por diçka edhe shumë më të madhe, bijësinë e Zotit dhe vëllazërinë gjithënjerëzore.

Nëpërmjet paqes, pajtimit, dashurisë arrihet pavdekësia – amshimi, jeta e pasosur, caku kryesor për të cilin Zoti e ka krijuar njeriun, që të jetë dhe të mbetë partner i Tij, bashkëkrijues dhe bashkëshëlbues.

Ja, pra, si ne misterin e mishërimit të Zotit na zbulohet dhe dhurohet misteri i njeriut sipas planit të tij, rikuperohet e tërë historia, duke mos lejuar që njeriu dhe njerëzimi të jetë më i robëruar, copëtuar, pamundësuar, pre e përhershme e Djallit, mëkatit dhe vdekjes.

Kërshëndellat na mundësojnë dhe dhurojnë edhe ne mundësinë që të jemi Krishtbartës, Krishtdhurues, Krishtdëshmues, Krishtlindës, si Maria dikur, si Kisha, si të krishterët gjatë shekujve, si Shën Nëna Tereze, 38 Martirët Shqiptarë, si jemi të ftuar dhe të dërguar edhe ne, tani dhe këtu, kudo që jetojmë dhe veprojmë, tani dhe në amshim.



Krishtlindje nuk është vetëm një datë


Është Krishtlindje çdo herë

kur i buzëqesh vëllait

dhe e merr për dore.


Është Krishtlindje çdo herë

kur je në heshtje

për ta dëgjuar të afërmin.


Është Krishlindje çdo herë

kur nuk i pranon ato parime

që i robërojnë të ndrydhurit

në skajet e shoqërisë.


Është Krishtlindje çdo herë

që shpreson me ata që s’kanë shpresë

në varfërinë fizike dhe shpirtërore.


Është Krishtlindje çdo herë

kur praon me përvujtëri

kufinjtë dhe dobësitë tua.


Është Krishtlindje çdo herë

kur ia mundëson Zotit që të rilind te ti

për ta dhuruar të tjerëve.


(Shën Nëna Tereze)

Dita më e bukur? Sot.
Pengesa më e madhe? Frika.
Gjëja më e lehtë? Të gabosh.
Gabimi më i madh? Të heqësh dorë.
Rrënja e çdo të keqeje? Egoizmi.
Humbja më e madhe? Mungesa e kurajos.
Profesionistët më të mirë? Fëmijët.
Nevoja e parë? Komunikimi.
Lumturia më e madhe? Të jesh i dobishëm për të tjerët.
Misteri më i madh? Vdekja.
E meta më e keqe? Të qenit pa humor.
Personi më i rrezikshëm? Ai që gënjen.
Ndjenja më e shëmtuar? Mëria.
Dhurata më e bukur? Falja.
Ajo më e paçmuara? Familja.
Ndjenja më e kënaqshme? Paqja e brendshme.
Pritja më e mirë? Buzëqeshja.
Ilaçi më i mirë? Optimizmi.
Kënaqësia më e madhe? Detyra e kryer.
Forca më e madhe? Besimi.
Gjëja më e bukur në botë? Dashuria.

(Mt 10, 38-39; krh. Lk 9, 23; Gjn 16, 33)


“Nuk mund ta ndjekim Krishtin pa e pranuar kryqin e tij. Krishti është i pandashëm nga kryqi dhe Kalvari… Ata që e ndjekin Krishtin me besnikëri, bota i urren, sepse ata janë sfidë për mentalitetin e sotëm, ashtu siç e urrenin Krishtin. Bota e sotme është një “Kalvar i hapur” .


(Nëna Tereze)


Jezusi e dëshmoi dashurinë e tij për ne në mënyra dhe raste të ndryshme, por kulmori ishte pa dyshim vuajtja, Udha e Kryqit, vdekja dhe ngjallja e tij për ne, dhe për shëlbimin tonë. Prandaj, Ai thotë: “Ky është urdhri im: doni njëri-tjetrin sikurse unë ju desha ju! Dashuria më e madhe që ndokush mund të tregojë është: të japë jetën e vet për miqtë e vet. Ju jeni miqtë e mi nëse bëni çka ju urdhëroj unë.” (Gjn 15, 12-14)


Duke medituar për kuptimin dhe domethënien e kryqit, Nëna Tereze thotë:


“Të gjithë ne duhet ta marrim kryqin tonë, të gjithë ne duhet ta shoqërojmë Jezusin në ngritjen e tij në Kalvar, nëse dëshirojmë të mbërrijmë së bashku me Të në maje të kodrës…, te ngjallja. Në “udhën e kryqit” tonë shohim Jezusit e varfër dhe të uritur, që rrëzohet. Jemi aty për t’i ndihmuar? Jemi aty me flijimet tona, me copë e bukës, të bukës së vërtetë? …Kjo është një të ndalur të udhës së kryqit: Jezusi i pranishëm në ata që kanë uri dhe pësojnë nën barrën e kryqit. Në të ndalurit e katër të udhës së kryqit Jezusi takohet më Nënën e vet. A jemi nëna për ata që vuajnë? … A jemi Simon Cirineu i cili e mori kryqin e Jezusit duke e përkrah dhe ndihmuar? …Veronika…A jermi si Veronika në lidhje me të varfër? … Jezsusi prapë rrëzohet. Sa herë kemi mbledhur nëpër rrugë qenie njerëzore, që kanë jetuar si kafshë e që dëshironin të vdisnin si engjëj!… Është Jezusi që ka nevojë që dora jonë ta fshijë fytyrën e tij…


Ishte i zhveshur. Sot, krijesat e vogla janë pa dashuri ende pa lindur. Duhet të vdesin, sepse nuk duan një fëmijë më tepër…


Jezusi është i kryqëzuar. Sa qenie njerëzore me të meta, vonesa mentale, edhe në fëmijëri, mbushin spitalet! Sa ka të tillë edhe në familje tona!…


Ta fillojmë Udhën e Kryqit, me guxim dhe gëzim, sepse nëpërmjet Kungimit të Shenjt, Jezusi është me ne… Shikoni e do të shihni: kudo ka qenie njerëzore që vuajnë urinë dhe e drejtojnë shikimin e tyre kah ne. Mos ua ktheni shpinën të varfërve, sepse të varfrit janë Krishti. Duhet ta duam Krishtin deri në dhembje.”


Shumë njerëz , duke vuajtur mendojnë se janë të dënuar, të braktisur prej Zotit dhe njeriut, dhe shi për këtë, vuajnë edhe më shumë dhe keq, kot. Nëna Tereze, ka pasur një përvojë tjetër të vuajtjes, nën ndriçimin e fesë dhe të dashurisë. Ajo, thoshte kështu: “Dhembja nuk është një ndëshkim. Jezusi nuk ndëshkon. Dhembja është një shenjë – shenjë që jemi afruar kah Jezusi në kryq, kështu që Ai mund të na puthë, mund të na tregojë dashurinë e tij, duke na mundësuar pjesëmarrje në misionin e tij.”


“Duke pranuar që të vdesë për të gjithë mëkatarët, ai na mëson me shembullin e vet se është e nevojshme të bartim atë kryq që prej mishit dhe prej botës vihet mbi shpatullat e atyre që kërkojnë paqen e drejtësisë.” (GS 38)


Mundimi i Jezu Krishtit ndriçon çdo dhembje njerëzore, jep kuptim, fuqi, burim vuajtjeve tona: të vogla apo të mëdha. Vetëm nga drita e kryqit të Krishtit na vjen përgjigja, pse duhet të pësojmë kaq shumë, ta bartim kryqin dhe në fund, edhe të vdesim.


“Në vuajtjen e tij, Zotëria Jezu thotë: U bëftë vullneti yt. Bëj me mua çka dëshiron. Gjithë kjo ishte tejet e rëndë për Zotërinë tonë Jezusin… Ai pranoi në heshtje dhe nga kryqi na dhuroi Nënën e vet. Pastaj tha: “Kam etje” dhe “Gjithçka u krye.” (Nëna Tereze)


Nga vuajtja e Krishtit na vjen edhe mësimi për falje.


“Jezusi, na ka mësuar në mundimin si të falim për dashuri, si të harrojmë për përvujtëri.” (Nëna Tereze)


Kryqi, është kulmi i dashurisë dhe faljes, i vetmi mjet për ta mposhtur të keqen, urrejtjen, hakmarrjen.


Fatkeqësisht shumë njerëz të kohës tonë, edhe shumë të krishterë, pranojnë vetëm pjesërisht Krishtin, kur dhe ku pëlqen: mësimi shoqëror, për shembull, dashuria filantropike për njeriun, drejtësia shoqërore, lufta kundër diskriminimit kombëtar, fetar, racor. Mirëpo, nuk pranojnë Jezusin e vuajtur, të vdekur dhe të ngjallur,edhe më pak ftesën e tij për ta ndjekur deri në fund. Ky parcializëm ose seleksionim i personit dhe porosisë së Krishtit, e zbrazë kuptimin, përmbajtjen dhe kështu e dobëson planin e shëlbimit.


“Të pranosh gjithçka për Jezusin. Pranimi i Jezusit të vuajtur dhe të plagosur…Mos harroni që mundimi i Krishtit ka përfunduar gjithmonë me ngjalljen e tij të gëzueshme. Mos lejoni që asnjë vuajtje ta errësoi aq shumë jetën tuaj, sa që të harroni gëzimin e ngjalljes… Unë kam menduar dhe medituar shumë për kryqin. Vetvetiu vuajtja s’është asgjë, dhe vetëm vuajtja e bashkënadrë me Krishtin, është një dhuratë e mrekullueshme. Zoti na do shi nëpërmjet kryqit…. Ati e dërgoi Birin e vet, Jezu Krishtin, për ta shëlbuar botën, që të vdiste për ne dhe t’i shpërblente mëkatet tona, të ngjallej për shëlbimin tonë. Kështu Ai na do gjithmonë.” (Nëna Tereze)


Nga Udha e Kryqit të Krishtit mund dhe duhet të mësojmë shumë:

• Jezusi lirish dhe me dashuri pranoi kryqin si vegël dhe mjet për ta plotësuar vullnetin e Atit, kryerjen e veprës së shëlbimit
• Udha e Kryqit të tij, është edhe rruga jonë: ndonjë herë e tradhtojmë, si Juda, me mëkat, herët tjera ikim nga drita, për oportunizëm, për interes, si Pjetri dhe apostujt tjerë. Aty-këtu ecim pas tij me besnikëri, siç bërën gratë së bashku me Virgjërën Mari, duke e ndihmuar në bartjen e kryqit, siç bëri Simon Cirenasi. 
• Jezusi, ka vdekur për ne dhe për shëlbimin tonë, apo siç thotë Shën Pali: “Se Krishti vdiq për mëkatet tona sikurse e paralajmëroi Shkrimi shenjt. Qe varrosur e të tretën ditë u ngjall së vdekuri si u tha në Shkrimin shenjt. Iu duk Kefës e pastaj të Dymbëdhjetëve.” (1 Kor 15, 3-5) 
• Ai i ka plotësuar të gjitha flijimet e Besëlidhjes së Vjetër, prej Abelit të drejtë, deri në ditët tona, flijimet e të drejtëve. 
• Pa e pranuar, jetuar dhe dashur Jezusin, prandaj edhe kryqin e tij, nuk jemi fare të krishterë, nxënësit e tij, nuk mund ta mposhtim të keqen, mëkatin, djallin, vdekjen, dhe të arrijmë shëlbimin.